MF wyjaśnia skutki w zakresie kosztów przy zbyciu wierzytelności w ramach umowy faktoringu
Przy zbyciu wierzytelności organy podatkowe różnie podchodziły do kwestii ustalania kosztów uzyskania przychodów. Minister finansów właśnie wydał interpretację ogólną porządkującą to zagadnienie.
Przypomnijmy, podobnie, jak robi to minister w swoim dokumencie, że odpłatne zbycie wierzytelności wynikającej z dokonanej wcześniej przez podatnika sprzedaży towarów lub usług stanowi odrębną od przedmiotowej sprzedaży operację gospodarczą, skutkującą wystąpieniem przychodu oraz kosztu uzyskania przychodu. Na tym tle pojawiały się w przeszłości liczne problemy interpretacyjne, w szczególności dotyczące tego, czy koszt stanowi wartość wierzytelności brutto czy netto, czy możliwe jest rozpoznanie straty na takiej transakcji, itd.
W interpretacji minister wyjaśnia, że kosztem przy zbyciu takiej wierzytelności jest jej wartość brutto, czyli kwota wierzytelności razem z należnym podatkiem VAT. Minister wyjaśnia również, że możliwość rozpoznania straty na takiej transakcji ograniczona jest wysokością przychodu należnego uprzednio rozpoznanego na sprzedaży towarów lub usług (w kwocie netto).
Zdaniem ministra zasady ustalania kosztu i rozpoznania straty należy stosować w następujący sposób:
- ustalić, czy i w jakiej wysokości poniesiony został koszt (co do zasady, jest nim nominalna wartość zbytej wierzytelności w ujęciu brutto),
- ustalić, czy powstała strata ze zbycia wierzytelności,
- jeżeli nie powstała strata, to koszt poniesiony stanowi koszt uzyskania przychodu w całości,
- jeżeli powstała strata, a zbyta wierzytelność była zarachowana jako przychód należny, to należy ustalić stosunek straty do tego przychodu,
- jeżeli strata jest wyższa od tego przychodu, to nadwyżka powinna być odjęta od kosztu poniesionego i dopiero jego zmniejszona kwota stanowi koszt uzyskania przychodu,
- jeżeli strata jest niższa albo równa temu przychodowi, to koszt poniesiony stanowi koszt uzyskania przychodu w całości.
– Podając przykład liczbowy: jeżeli mamy wierzytelność o wartości 12.3 PLN (10 kwota netto i 2.3 VAT), to jeżeli nasza strata na jej sprzedaży nie przekroczy 10 PLN (czyli wartości przychodu należnego w kwocie netto), możemy w całości ją zaliczyć w koszty. Jeżeli zaś strata przekroczy 10 PLN, nadwyżka nie może być rozpoznana dla celów podatkowych.
Zwracam jednak uwagę na akapit zaczynający się „Innymi słowy,…” na stronie 5 interpretacji – chyba po prostu pomyłka ? 🙂 – opisuje Michał Thedy, doradca podatkowy, wspólnik w Thedy & Partners.