Intencje ustawodawcy to nie obowiązujące prawo
Fiskus ma obowiązek ustalić kwotę dodatkowego zobowiązania podatkowego, niezależnie od tego czy podatnik działał świadomie czy nie, czy pozostawał w dobrej wierze, a także czy nieprawidłowości w zakresie rozliczania VAT nastąpiły z jego winy – opisuje orzeczenie WSA w Łodzi Rzeczpospolita (sygn. akt I SA/Łd 748/19).
Grzegorz Arczewski, menedżer w Thedy & Partners komentując orzeczenie na łamach gazety zwrócił uwagę, że wyrok ma 2 warstwy –merytoryczną i formalną.
W zakresie uchybień formalnych, Sąd podjął jak najbardziej słuszną decyzję. Nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem organu, że wskazanie kilkudziesięciokrotnie wyższej wartości sankcji powinno zostać uznane za oczywistą omyłkę, czy też błąd rachunkowy. Podatnik powinien mieć pewność co do swoich zobowiązań wynikających z wydanej decyzji, wobec czego pozostawienie tak wysokiej kwoty na formalnym dokumencie kreującym jego obowiązki, przy jednoczesnej akceptacji znacznie mniejszego rozliczenia jest niedopuszczalne. Jednocześnie jedną z podstawowych zasad postępowania podatkowego jest zasada reformationis in peius, w myśl której decyzja odwoławcza – poza skrajnymi przypadkami – nie powinna pogarszać sytuacji podatnika.
– Natomiast w zakresie sankcji wyrok jest bardzo restrykcyjny i zgodny z językową wykładnią przepisów. Literalne brzmienie przepisów faktycznie nie pozostawia organom podatkowym pola do pewnej elastyczności. Pozostaje jednak pytanie czy Sąd nie powinien zastosować do niniejszej sprawy podejścia systemowego – dodaje Grzegorz Arczewski.
Cały opis wyroku i komentarz Eksperta Thedy & Partners w Rzeczpospolitej z 19 lutego 2020 r., str. H7